Achter de schermen bij duurzame bedrijven werken veel mensen met een inspirerend verhaal. Zij verdienen het om in het zonnetje gezet te worden! Ik, Annabel Pieren, ging bij een aantal van hen langs. Dit keer: de uit Irak gevluchte Liqaa.
15 jaar geleden vluchtte Liqaa van Irak naar Nederland. Ze runde samen met haar man een succesvol bedrijf, maar toen ze getipt werd dat haar man op een ontvoeringslijst stond, wist ze dat ze niet langer in haar thuisland konden blijven. Met pijn in hun hart maar noodgedwongen maakten ze de overtocht naar Nederland, een voor hen onbekende plek waar ze nooit hadden gedacht terecht te komen.
Inmiddels hebben Liqaa en haar gezin hun leven in Nederland opgebouwd. Haar kinderen zijn hier zo goed als opgegroeid en haar jongste zoon is zelfs in het huis waar ik haar opzoek geboren. Ondanks alles wat Liqaa heeft meegemaakt is ze enorm dankbaar, en wil ze graag wat terugdoen voor de Nederlandse maatschappij. Zo doet ze bijvoorbeeld vrijwilligerswerk met dementerende ouderen en helpt ze in de lokale kerk.
Liqaa in de deuropening van haar gezellige huis in Bennekom
Dit alles vertelt Liqaa me als ik op een maandagavond bij haar op bezoek ben voor een Irakees diner. Al vanaf de hoek van de straat kan ik het lekkere eten ruiken en eenmaal binnen staat de keuken vol met traditionele Iraakse gerechten. Gelijk proef ik waarom Liqaa's kookkunsten in de hele buurt bekend zijn. Eigenlijk zou ook ik mijn handen uit de mouwen steken, maar volgens haar dochter had Liqaa al de hele dag in de keuken gestaan. Iraakse vrijheid, noemt ze het.
In het warme huis in Bennekom wisselen de serieuze gesprekken en grapjes en feiten over de Irakese keuken elkaar af. Trots, verdriet en dankbaarheid komen allemaal voorbij. Een verademing om te praten met iemand die zo oprecht is. Liqaa steekt niet onder stoelen of banken dat ze haar familie en thuisland heel erg mist. Gelukkig belt ze elke dag met haar moeder. Ook tijdens het maken van het toetje. 'Heb je wel goed voor iedereen gekookt?', vraagt ze. We moeten er allemaal om lachen.
Als ze niet aan het koken of in de kerk is, werkt Liqaa een aantal dagen per week bij Atelier Revive. In dit kleine en knusse atelier, dat verstopt ligt op een industrieterrein in Ede, geeft ze samen met haar collega's gebruikt textiel een tweede leven. Als ik Liqaa op haar werkplek bezoek is ze druk in de weer met een groot fel-oranje zeil wat een herbruikbare verzenddoos moet worden.
De huidige kledingindustrie vreet namelijk grondstoffen, energie en water, en is verantwoordelijk voor ongeveer 10% van de wereldwijde CO2-uitstoot. En als de industrie blijft groeien zoals het dat nu doet, zullen we tegen 2050 op 26% zitten. 'Dat moet anders kunnen', dacht eigenaresse Minke toen ze Atelier Revive in 2021 oprichtte. Vorig jaar wist ze samen met haar team maar liefst 600 kilo materiaal te redden. En voor dit jaar staat het doel op 2.000 kilo.
Het is dan ook niet gek dat de stoffen je bij Atelier Revive om de oren vliegen. Noem een stof, patroon of kleur en ze hebben het liggen. Ook afgedankte werkkleding krijgt dankzij de dames in het atelier een tweede leven. De ene keer een tas, de andere keer wordt het herbruikbaar inpakpapier.
Liqaa samen met Minke in Atelier Revive
Inmiddels heeft Atelier Revive vier vrouwen parttime in dienst. En ondanks dat Liqaa er pas een halfjaar werkt, is ze onmisbaar op de werkvloer. 'Het is altijd weer een feestje om met Liqaa te werken', vertelt Minke. 'Ze brengt zoveel gezelligheid. Maar ze blijft altijd professioneel en een harde werker. Het voelt alsof we al jaren samenwerken. De mix van haar eigen openheid en de grapjes die ze maakt, maakt dat mensen zich snel vertrouwd voelen bij haar en veilig op de werkvloer.'
Wat we volgens Minke van Liqaa kunnen leren? 'Of we het nu hebben over wat ze heeft meegemaakt of waar ze nu tegenaan loopt, Liqaa focust ondanks alles altijd op de mooie kant van de mens.' Daar sluit ik me helemaal bij aan. Een mooie les van een inspirerende vrouw, die we volgens mij allemaal wat meer in ons leven kunnen toepassen.
