Ik leerde al jong dat de regels van het kapitalisme er niet zijn om mij te laten winnen. Maar ook dat verliezen geen optie is. Ik vond een wapen: mijn stem. Die zet ik in – bijvoorbeeld op dit platform - om bij te dragen aan een gezonde planeet en een rechtvaardige maatschappij. Een waarin iedereen gezien en gewaardeerd wordt, ongeacht afkomst, seksuele oriëntatie, religie, sociaaleconomische klasse, fysieke en mentale gezondheid.

Maar hoe anders is de realiteit. We hebben te maken met ernstige met elkaar verbonden crises zoals de klimaatcrisis, geweldsconflicten, uitgeputte bronnen, een record aan vluchtelingen in de wereld en steeds verder toenemende ongelijkwaardigheid. Het is duidelijk dat we deze crises niet op gaan lossen met hetzelfde denken en dezelfde mensen als waarmee en door wie deze gecreëerd is.

Het patriarchale denken en handelen waar onze maatschappij op is gebouwd heeft geleid tot het onderdrukken van vrouwen en alles wat als vrouwelijk wordt beschouwd. Hiermee is de wereld compleet uit balans geraakt. Het gebrek aan representatie en handelingsbevoegdheid van vrouwen en non-binaire mensen onthoudt ons van potentiële oplossingen voor de grote vraagstukken van deze tijd die innig met elkaar verweven zijn.

Ik kan mij prima staande houden in de maatschappij, maar ik wil niet overleven als persoon die geluk heeft gehad. Ik wil mijn volle potentie benutten en onderdeel uitmaken van een krachtig netwerk van mensen dat zich inzet om de planeet veilig en gezond te maken voor iedereen. Het is mijn persoonlijke missie het onderdrukkende systeem dat ons allemaal gevangen houdt te helpen ontmantelen. De sleutel tot het herstellen van de balans ligt verborgen in onze collectieve inspanning onszelf opnieuw uit te vinden.

“Ik wil onderdeel uitmaken van een krachtig netwerk van mensen dat zich inzet om de planeet veilig en gezond te maken voor iedereen. ”

Nadine Ridder

Blinde vlekken

Ik heb blinde vlekken, net als ieder ander. Ook ik ben beïnvloed door ideeën vanuit mijn opvoeding, educatie, vrienden en media. Maar beïnvloeding is geen lineair en geen eindig proces. Iedere dag word ik beïnvloed - door mijn omgeving, die ook weer beïnvloed wordt door hún omgeving en zo verder.

En wat hebben we van oudsher geleerd? Om goed voor onszelf te zorgen, niet per se voor het collectief. Dat er op basis van biologische verschillen een binaire verdeling te maken is tussen mannen en vrouwen. Dat er daarom andere rollen voor ons zijn weggelegd in de maatschappij die anders worden beloond. Dat kapitalisme het enige systeem is dat werkt en concurrentie-denken het beste in ons naar boven haalt. Dat wij als mensen superieur zijn ten opzichte van al het andere leven op aarde. Dat we beter maar niet kunnen praten over wat ons en onze voorouders is overkomen. Dat we geen slachtoffers moeten willen zijn, al zijn we dat soms wel. Dat we allemaal gelijke kansen hebben. Ook al is de plek waar ons leven begint vaak veel- zo niet allesbepalend.

“We hebben geleerd dat wij als mensen superieur zijn ten opzichte van al het andere leven op aarde.”

Nadine Ridder

Zelfreflectie

Als we echt een ander verhaal willen, zullen we moeten doen wat we nooit hebben gedaan. Moeten we leren loskomen van vastgeroeste overtuigingen en oud gedrag ontleren. Nieuwe ideeën ontwikkelen en omarmen, nieuw gedrag aanleren. Dat klinkt misschien logisch in theorie, maar wat betekent dit in de praktijk? Leren en ontleren vraagt in de eerste plaats om zelfreflectie. Kritisch in de spiegel kijken dus, of dat nu in therapie is of met een andere methode. Niet een ander overtuigen van onze eigen ideeën, maar luisteren naar mensen met andere ervaringen en perspectieven dan die van onszelf. Met volle aandacht en oprechte interesse. Durven toegeven dat onze overtuiging niet klopt, of misschien niet volledig is.  En onszelf daar niet voor straffen, maar de kwetsbaarheid die daarvoor nodig is belonen.

De strengheid naar anderen is een reflectie van de strengheid naar onszelf. Een beetje meer zelfliefde dus, voor een stap richting een betere wereld. Ik weet inmiddels dat ik niet hoef te winnen, dat meer ruimte maken niet minder maar meer betekent en dat we samen een heel stuk verder komen dan alleen.