Duurzame herinneringen
De afgelopen jaren is mijn bewustzijn rondom duurzamer leven gegroeid. Dat kan ook niet anders in dit huidige klimaat (pun intended), al helemaal niet als vader van 4 leuke mensjes die ook een plek verdienen om het leuk te hebben later.
Ik was eerst vooral bezig met bijvoorbeeld minder consumeren. Minder spullen. Minder kleren. Minder alles nieuw de hele tijd. Spullen recyclen, doneren, weggeven. Ik voelde me goed als ik de flessen in de glasbak liet glijden en de scherven hoorde rinkelen. Iedere opgevouwen kartonnen doos die perfect in de karton-bak paste een micro-transactie naar de bank van mijn eigen goede gevoel. Na een tijdje begon er een besef te groeien. Duurzaamheid gaat verder dan alleen mijn eigen keuzes en gerecyclede huis-, tuin- en keukenproducten. We moeten met zijn allen die druppel op de gloeiende plaat zijn. En dan niet maar eentje. Een regenbui. Een duurzame storm.
“We moeten met zijn allen die druppel op de gloeiende plaat zijn. En dan niet maar eentje. Een regenbui.”
Want uiteindelijk zullen we het zelf moeten doen. Op de grote bedrijven hoeven we niet te wachten. Die hebben schijt aan alles behalve geld. Maar goed, dat is geen nieuws voor ons. Veel boeren en consumenten doen allang wat nodig is, maar daar besteden politiek en media geen aandacht aan. Geen verdienmodel. Gaar he. Dat is ook onze realiteit. We scheiden ons afval, maar er zijn nog steeds fossiele subsidies. Er gaat belastinggeld naar elektrische auto’s maar niet naar fietsen. Alhoewel dat langzaam afgebouwd wordt.
Anyway.
Duurzaamheid begint bij jezelf, maar de echte impact ontstaat wanneer we samen nieuwe gewoontes omarmen. Meer bonen in plaats van vlees als bron van proteïne bijvoorbeeld. AVB is de nieuwe AVG.
Ik heb de afgelopen paar columns mijn eigen gedrag onder de loep genomen als individu. Maar hoe ver reikt het individu? Het is juist het systeem. Als individu kun je wel proberen het systeem te veranderen door heel bewust geld uit te geven. En door je stem te laten horen. Dat probeer ik ook. Door deze columns bijvoorbeeld. Door het te leven. Het er met mijn kinderen over te hebben. Niet op te geven of denken dat het toch niet uitmaakt omdat het zo'n groot probleem is.
“We moeten infiltreren, met zijn allen, en het systeem van binnenuit veranderen.”
Lang verhaal kort; de wereld is complex, alleen is maar alleen, samen kunnen we er wat van maken. Die duurzame storm gaat er niet zomaar komen. We leven in roerige tijden en het systeem is nog altijd ingesteld op winst maximaliseren in plaats van mensen en leven en de aarde. We moeten infiltreren, met zijn allen, en het systeem van binnenuit veranderen. Wij. Alle druppels samen. De duurzaamste storm die de geschiedenis ooit gekend heeft. Ook dat is een klimaatverandering. Ja toch.
