Hallo. Ik ben Pepijn. Ik maak muziek en ik schrijf. Ik treed op voor gillende mensen door het hele land. Ik schrijf boeken met veel zinnen die goed lopen en woorden die goed gevonden zijn. Ik schrijf ook wel eens andere dingen. Audiodrama’s, columns voor kranten, nieuwsbrieven. Ik ben geen duurzaamheidsspecialist. Maar wel een mens. En een vader.
Als mens ben ik woonachtig op de planeet aarde. Daar is van alles mee aan de hand. Die is voortdurend in transitie. Het is een gigantische bol met eindeloos veel complexe ecosystemen die van elkaar afhankelijk zijn. En ook ik maak deel uit van die complexe ecosystemen. Het gaat niet altijd even goed met de aarde. Althans, de aarde overleeft het uiteindelijk allemaal wel, de complexe ecosystemen niet. Het zal niemand ontgaan zijn dat er te veel van alles in onze atmosfeer is, de temperatuur op aarde daarom stijgt en ons voortbestaan daardoor bedreigd wordt.
Er zijn een hoop grote dingen aan de hand in het derde decennium van de eenentwintigste eeuw. Soms is die hoop zo groot, dat ik niet meer weet wat ik er mee aan moet. Ik zal niet de enige zijn. Het is groter dan één mens.
De planten die ik in de lente met veel enthousiasme bij het tuincentrum heb gehaald voor op het balkon, zijn allemaal vergeeld en bezweken door de hitte. Misschien ook een piepklein beetje door nalatigheid. Maar mensen kunnen veranderen. Net als tijden.
Als mens willen we door. Overleven. Aanpassen. Alle grote dingen kunnen niet in één keer opgelost. Zeker niet door één persoon. Maar er kan wel iets gedaan worden. Een heleboel druppels op een gloeiende plaat, zo gezegd. Kleine stapjes.
“Uiteindelijk is de aarde van hun. De kindjes. De kleinste stapjes.”
Bij familie in Andalusië brandt de zon zo hard en fel dat ze met zonnepanelen het hele huis van elektriciteit kunnen voorzien én de auto op kunnen laden. Dat doet de zon hier niet. En het dak hier heeft minder plek voor panelen dan daar in het uitgestrekte Spaanse heuvellandschap. Misschien kunnen we met ééntje beginnen? Dat zeg ik. Een klein stapje.
We drinken al water uit hervulbare waterflessen en scheiden waar mogelijk afval. Het huis heeft een energielabel A, dat scheelt. We stoken weinig omdat het goed geïsoleerd is. Daar hoeven we niet eens iets voor te doen. De kindjes zijn op school aan de lopende band bezig met de aarde en het milieu. Afval opruimen in het groen in de buurt. Plantjes onderhouden in de schooltuin. Leren over de atmosfeer, het klimaat en de gevolgen. Uiteindelijk is de aarde van hun. De kindjes. De kleinste stapjes.
Dus eten we minder vlees, koken we zonder gas en proberen we de kraan niet nodeloos open te laten staan. We doen research naar hoe we de plantjes in leven houden op het balkon, welke gewasjes het best gedijen in het stadsklimaat en hoe het dakterras extra geïsoleerd kan worden met behulp van groen. En soms treden we op voor gillende mensen.
